Οικογενειακές Στιγμές & Καλοκαιρινές Περιπέτειες: Ο Αξέχαστος Μάιος μας

Αυτός ο μήνας ήταν πραγματικά, μαγικά υπέροχος! Ξεκίνησε με το να αισθανθώ βαθιά την αγάπη και τη φροντίδα την Ημέρα της Μητέρας, μια ημέρα αφιερωμένη σε μένα, γεμάτη ζεστασιά και εκπλήξεις. Ακολούθησαν οκτώ ονειρεμένες ημέρες διακοπών στην παραλία, γεμάτες ήλιο, θάλασσα και ατελείωτο παιχνίδι, που μας ανανέωσαν και μας γέμισαν ενέργεια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιστρέψαμε ακριβώς στην ώρα μας για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της γλυκιάς μας Ναόμι και να υποδεχτούμε επίσημα την έναρξη του καλοκαιριού. Ήταν ένας μήνας γεμάτος από στιγμές που θα κρατήσουμε για πάντα στην καρδιά μας, ένα αληθινό δώρο ευτυχίας και οικογενειακής θαλπωρής.

«Δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις φορές που προσπάθησα να πω στον εαυτό μου να κρατηθεί από αυτές τις στιγμές καθώς περνούν.»

Καλωσορίσατε στο «Στιγμές» εδώ στο JoyFoodSunshine! Κάθε τέλος του μήνα, είναι πλέον παράδοση να μοιράζομαι μαζί σας μια ανασκόπηση των αγαπημένων μας οικογενειακών στιγμών, αυτών που μας έκαναν να χαμογελάμε, να γελάμε, να σκεφτόμαστε και να εκτιμούμε την ομορφιά της καθημερινότητας. Αυτή τη φορά, ρίχνουμε μια ματιά στη ζωή μας από τον Μάιο του 2022, έναν μήνα που ήταν πραγματικά ξεχωριστός και γεμάτος από αξέχαστες αναμνήσεις και μικρές, καθημερινές χαρές που συνθέτουν την ομορφιά της ζωής μας. Ετοιμαστείτε για μια βουτιά στις καλοκαιρινές μας περιπέτειες και τις γλυκές οικογενειακές μας στιγμές!

Η Ζωή μας τελευταία: Ανάπτυξη, Γέλια και Καθημερινές Ανακαλύψεις

Ο Μικρός μας Ζακ

Ο μικρός μας Ζαχαρίας, ή Ζακ όπως τον φωνάζουμε, είναι πλέον 16 μηνών και είναι γλυκύτατος, όπως πάντα. Έχει αρχίσει να ανακαλύπτει τον κόσμο με τους δικούς του μοναδικούς τρόπους. Μια από τις πιο αξιολάτρευτες συνήθειές του είναι να δείχνει τη μύτη μου λέγοντας «Ουυυυ». Στη συνέχεια, προχώρησε στο να δείχνει τη δική του μύτη, και μετά τη μύτη όλων των άλλων μελών της οικογένειας, σαν να παίζαμε ένα μικρό παιχνίδι αναγνώρισης. Επίσης, δείχνει τα αυτιά, τα μάτια και το στόμα μου, δείχνοντας πόσο γρήγορα μαθαίνει και πόσο παρατηρητικός είναι. Είναι σαν ένα μικρό σφουγγάρι που απορροφά όλες τις πληροφορίες γύρω του.

Ένας άλλος χαριτωμένος ήχος που έχει αρχίσει να βγάζει είναι ένα παρατεταμένο «Ουάουυυυυυυ», που μοιάζει πολύ με τη λέξη «Ουάου». Έτσι, κάθε φορά που κάτι τον εντυπωσιάζει, το δείχνει με το δαχτυλάκι του και λέει αυτή τη λέξη. Αυτή η συνήθεια αναπτύχθηκε κυρίως όταν βρισκόμασταν στην παραλία, όπου έδειχνε τον απέραντο ωκεανό με δέος και έλεγε «Ουάουυυυυυ», μια εικόνα που μας γέμισε με τρυφερότητα και μας έκανε να δούμε τον κόσμο μέσα από τα αθώα του μάτια.

Ο Ζακ λατρεύει να βρίσκεται έξω. Αν η πόρτα ανοίξει έστω και λίγο, ουσιαστικά απαιτεί να τον πάρουμε έξω. Γι’ αυτό τον λόγο, ο χρόνος μας στην παραλία ήταν η απόλυτη αγαπημένη του εμπειρία. Από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, απολαμβάναμε τον ήλιο, την άμμο και το νερό, και ο Ζακ ήταν στο στοιχείο του, εξερευνώντας κάθε γωνιά με αστείρευτο ενθουσιασμό. Οι στιγμές αυτές, γεμάτες παιδική αθωότητα και χαρά, είναι ανεκτίμητες.

Ημέρα της Μητέρας: Μια Γιορτή Αγάπης και Ευγνωμοσύνης

Η Ημέρα της Μητέρας ήταν μια υπέροχη μέρα, γεμάτη αγάπη και φροντίδα από την οικογένειά μου. Ο Ritch μας οδήγησε στην εκκλησία, κάτι που για τη σύζυγο ενός πάστορα αποτελεί πραγματική πολυτέλεια και μια πολύτιμη στιγμή χαλάρωσης και πνευματικής ανάτασης. Ήταν μια σπάνια ευκαιρία να απολαύσω την λειτουργία χωρίς το άγχος της οδήγησης, νιώθοντας την ηρεμία και τη γαλήνη.

Στη συνέχεια, όλοι μαζί ετοίμασαν το δείπνο και το επιδόρπιο – και με το «όλοι» εννοώ κυρίως τη Μπέθανι! Λατρεύει τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, ειδικά όταν δεν μου επιτρέπεται να μπω στην κουζίνα για να τη βοηθήσω! Αυτή τη φορά, έφτιαξε μια δροσερή σαλάτα με burrata, ενώ ο Ritch κάπνισε σολομό, δημιουργώντας ένα απολαυστικό γεύμα που ήταν πραγματικά ξεχωριστό και ετοιμασμένο με τόση αγάπη. Ήταν τόσο συγκινητικό να τους βλέπω να συνεργάζονται για να με ευχαριστήσουν.

Επιπλέον, η Μπέθανι μου έγραψε το πιο γλυκό ποίημα που έχω διαβάσει ποτέ, μια πραγματική έκφραση της παιδικής της ψυχής. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι αγαπημένοι μου στίχοι, αυτοί που με έκαναν να χαμογελάσω πλατιά, είναι:

«Πάντα στην κουζίνα εργάζεται,

Με ρυθμό των ’90s χορεύει.

Τραγουδά τόσο δυνατά, χωρίς ντροπή,

Με μουσική, δεν είναι καθόλου ήρεμη.»

Ζήτησα να το πλαστικοποιήσει, ώστε να μπορώ να το κρατήσω για πάντα, ως ένα ενθύμιο της αγάπης και της δημιουργικότητάς της, μια υπενθύμιση της μοναδικής μας σχέσης.

Φλόριντα: Ο Παράδεισος της 30Α και Οι Καλοκαιρινές μας Περιπέτειες

Το απόλυτο αποκορύφωμα του μήνα μας (και πιθανώς ολόκληρης της χρονιάς) ήταν το ταξίδι μας στην 30Α της Φλόριντα. Νοικιάσαμε ένα σπίτι ακριβώς πάνω στην παραλία, με ιδιωτική πισίνα, και ευλογηθήκαμε με τον καλύτερο δυνατό καιρό – ηλιόλουστες ημέρες και γαλήνιες νύχτες, ιδανικές για χαλάρωση και ατελείωτο παιχνίδι. Είχαμε επισκεφθεί αυτή την περιοχή τον Οκτώβριο και την είχαμε αγαπήσει τόσο πολύ που έπρεπε να επιστρέψουμε το συντομότερο δυνατόν, καθώς η ομορφιά της μας είχε μαγέψει. Η 30Α είναι ένα μαγευτικό μέρος με κρυστάλλινα γαλάζια νερά και ψιλή, λευκή άμμο που μοιάζει με ζάχαρη, δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό τοπίο που σε καλεί να χαθείς στην ομορφιά του.

Οι μέρες μας κυλούσαν με μια ευχάριστη, επαναλαμβανόμενη ρουτίνα που μας γέμιζε ενέργεια και χαρά. Ξεκινάγαμε με ένα αργό και χαλαρό πρωινό, απολαμβάνοντας τον καφέ μας με θέα τον ωκεανό και τον ήχο των κυμάτων. Στη συνέχεια, κατευθυνόμασταν στην παραλία για ώρες ατελείωτου παιχνιδιού και εξερεύνησης. Μετά, ανεβαίναμε στο σπίτι για να δροσιστούμε στην πισίνα, κάνοντας βουτιές και γελώντας δυνατά. Το μεσημεριανό γεύμα το τρώγαμε στην πίσω βεράντα μας, με την ανεμπόδιστη θέα στη θάλασσα να μας συντροφεύει και να μας ταξιδεύει. Αμέσως μετά, επιστρέφαμε στην παραλία για περισσότερο παιχνίδι και κολύμπι, ξανά στην πισίνα, και τέλος, δείπνο. Ήταν ένας τέλειος κύκλος χαλάρωσης και διασκέδασης, ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Μερικά από τα αγαπημένα μας πράγματα ήταν:

• Η αναζήτηση καβουριών της άμμου. Αυτή ήταν μια από τις αγαπημένες δραστηριότητες των παιδιών. Κάθε μέρα, με αφοσίωση και ενθουσιασμό, μάζευαν μικρά καβούρια της άμμου και μετρούσαν πόσα είχαν πιάσει. Ήταν μια μικρή καθημερινή περιπέτεια, γεμάτη ανακαλύψεις και γέλια. Ο Ζακ, προς έκπληξή μας, λάτρεψε ακόμη και να τα κρατάει στα μικρά του χέρια, δείχνοντας πόσο ανεξερεύνητος είναι ο κόσμος γι’ αυτόν και πόση περιέργεια έχει.

• Βόλτες με φουσκωτό στον ωκεανό. Μόλις φτάσαμε στη Φλόριντα, αγοράσαμε διάφορα παιχνίδια για την άμμο και φουσκωτά για την πισίνα. Αναμφίβολα, ένα από τα αγαπημένα πράγματα των παιδιών (και δικό μου!) ήταν να κάνουμε βόλτες με το φουσκωτό στον ωκεανό, εναλλάσσοντας τη σειρά με τον Ritch. Τις ήρεμες μέρες, ήταν τόσο γαλήνιο να επιπλέεις στην επιφάνεια του νερού, ακούγοντας μόνο τον απαλό ήχο των κυμάτων. Τις άλλες μέρες, όταν υπήρχε περισσότερη κίνηση στο νερό, ήταν απίστευτα διασκεδαστικό να κολυμπάς προς τα έξω στις αναταράξεις και να τις ιππεύεις, νιώθοντας την αδρεναλίνη να ανεβαίνει και το γέλιο να μας πλημμυρίζει. Κάθε βόλτα ήταν μια νέα εμπειρία, γεμάτη γέλιο και χαρά.

• Μια ξεκαρδιστική ιστορία. Τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού μας, τα παιδιά άρχισαν να κλαίνε μόλις μπήκαν στον ωκεανό, λέγοντας ότι τα «τσίμπησε» κάτι. Υπέθεσα ότι ήταν το αλμυρό νερό που αντιδρούσε με το ηλιακό τους έγκαυμα (αν και είχαμε φροντίσει για αντηλιακό!), οπότε τους είπα απλά να μείνουν στο νερό και ότι θα το συνηθίσουν μετά από λίγα λεπτά. Λοιπόν, συνέχισαν να κλαίνε και τότε ο Ritch μπήκε και μου είπε ότι τον τσιμπούσαν μέδουσες! Αποδείχθηκε ότι υπήρχαν χιλιάδες μέδουσες στο νερό εκείνη την ημέρα – και παρόλο που ήταν μικρές και τα τσιμπήματά τους ήταν ήπια, πονούσαν! Περιττό να πω ότι ένιωσα απαίσια που τους είπα να το προσπεράσουν, χαχα, οπότε περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας παίζοντας στην άμμο και κολυμπώντας στην πισίνα αντ’ αυτού! Ήταν ένα μάθημα για όλους μας να ακούμε πάντα τα παιδιά μας και να μην υποθέτουμε τίποτα.

• Κολύμπι στην πισίνα. Τα παιδιά λάτρεψαν τη μετάβαση από το παιχνίδι στην παραλία στο κολύμπι στην πισίνα. Το λάτρεψα κι εγώ, καθώς η πισίνα ήταν μπροστά στον ωκεανό, επιτρέποντάς μου να απολαμβάνω τον ήχο των κυμάτων ακόμα και όταν κολυμπούσαμε στο σπίτι, μια πραγματική όαση ηρεμίας. Δίδαξα στα κορίτσια πώς να κάνουν εμπρόσθια ανατροπή και πώς να πηδούν σαν φάλαινες, κάτι που τις διασκέδαζε πολύ και τις γέμιζε με αυτοπεποίθηση. Ο Ritch έπαιξε ένα παιχνίδι μαζί τους που ονομαζόταν «τυφλός οδηγός», όπου ένα παιδί κρατιόταν στην πλάτη του ενώ αυτός έκλεινε τα μάτια του. Τότε το παιδί γινόταν ο «Οδηγός» και έλεγε στον Ritch πού να πάει για να πιάσει τα άλλα παιδιά. Περνούσαν τόσο υπέροχα, με γέλια και φωνές χαράς να γεμίζουν τον αέρα, δημιουργώντας αξέχαστες αναμνήσεις.

• Ώρες στην παραλία. Περάσαμε τα πρωινά μας στην παραλία, απολαμβάνοντας την ηρεμία και την ομορφιά της. Κάποια παιδιά έχτιζαν μεγαλοπρεπή κάστρα από άμμο, χρησιμοποιώντας την ατελείωτη φαντασία τους. Άλλα έψαχναν για καβούρια, εξερευνώντας κάθε γωνιά της ακτής με παιδική περιέργεια. Κάποιες φορές κολυμπούσαμε στα κύματα, και δίδαξα στα παιδιά πώς να κολυμπούν με τα κύματα και πώς να κάνουν boogie board, μια δραστηριότητα που τους χάριζε απεριόριστη χαρά και ενθουσιασμό. Ο Ζακ λάτρεψε απολύτως την παραλία. Ήθελε να τον κουβαλάνε στον ωκεανό, έπαιζε με τα φύκια, και μάλιστα άφησε τον Ritch να τον θάψει στην άμμο, κάτι που μας διασκέδασε όλους πολύ και μας έκανε να γελάμε δυνατά. Η χαρά του ήταν μεταδοτική, και μας έκανε να εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο αυτές τις απλές, πολύτιμες στιγμές.

Περάσαμε απλά τις καλύτερες στιγμές, και ένα μέρος αυτού που το έκανε τόσο υπέροχο για μένα ήταν ότι ήταν οι πρώτες διακοπές που έκανα εδώ και 12 χρόνια χωρίς να είμαι έγκυος ή να θηλάζω! Ήταν μια πραγματική ανάσα ελευθερίας, μια αίσθηση αυτονομίας που είχα ξεχάσει. Τον Οκτώβριο περάσαμε φανταστικά, αλλά θήλαζα ακόμα τον Ζακ κάθε 2,5 με 3 ώρες, οπότε ήταν δύσκολο για μένα να βραχώ, να αλλάξω σε στεγνά ρούχα για να τον ταΐσω, να ξαναμπώ σε βρεγμένο μαγιό και ούτω καθεξής. Έτσι, αυτή τη φορά ένιωσα ότι είχα πολύ περισσότερη ελευθερία να απολαύσω ΟΛΑ τα παιδιά με τους δικούς τους μοναδικούς τρόπους, αντί να επικεντρώνομαι κυρίως στο τάισμα του Ζακ και στο να τον κοιμίσω. Φυσικά, πήρα πολλές αγκαλιές και χάδια στην παραλία, κάτι που πάντα μου λείπει και με γεμίζει με αγάπη.

• Ηλιοβασιλέματα. Τα ηλιοβασιλέματα ήταν το αγαπημένο μας μέρος κάθε ημέρας. Μετά το δείπνο, είτε βγαίναμε έξω είτε παραγγέλναμε φαγητό για το σπίτι και το τρώγαμε στην πίσω βεράντα με θέα στον ωκεανό, πάντα βγαίναμε στην παραλία με τα παιχνίδια μας για την άμμο και τις καρέκλες μας και παρακολουθούσαμε το ηλιοβασίλεμα. Ήταν μια ιεροτελεστία, μια στιγμή γαλήνης και οικογενειακής συνύπαρξης που μας ένωνε όλους. Πολλές φορές, η άμπωτη συνέπιπτε με το ηλιοβασίλεμα, οπότε βρίσκαμε τα καλύτερα κοχύλια τότε, καθώς η θάλασσα αποκάλυπτε τους κρυμμένους της θησαυρούς. Ο Ζακ λάτρευε να τρέχει, να πετάει φύκια και να σκάβει στην άμμο με ατελείωτο ενθουσιασμό, μια εικόνα που μας έκανε να γελάμε. Αυτή ήταν η αγαπημένη ώρα της Κέιλα, καθώς μπορούσε να απολαύσει τον ωκεανό πολύ περισσότερο όταν τα κύματα ήταν πιο μακριά και η θάλασσα πιο ήρεμη. Ο Γκέιμπ έφερνε πάντα ένα βιβλίο μαζί του και διάβαζε, απολαμβάνοντας την ηρεμία της φύσης και την συντροφιά της οικογένειάς του.

Λάτρεψα το γεγονός ότι το σπίτι που μείναμε βρισκόταν ακριβώς πάνω στην παραλία. Υπήρχε ακόμη και μια παράκτια λίμνη ακριβώς μπροστά από το σπίτι, στην οποία τα παιδιά μπορούσαν να παίξουν αν το νερό ήταν πολύ τραχύ στον ωκεανό, προσφέροντας μια ασφαλή και εναλλακτική επιλογή για παιχνίδι. Ήταν η τέλεια τοποθεσία για μια οικογένεια με παιδιά.

Η πτήση μας δεν αναχωρούσε παρά στις 13:00 την τελευταία μέρα, οπότε αφήσαμε τα παιδιά να ξυπνήσουν πολύ νωρίς (στις 6:30 π.μ.) και να κολυμπήσουν στην πισίνα και να παίξουν στον ωκεανό για τελευταία φορά. Ήταν μια συγκινητική αποχαιρετιστήρια στιγμή με τη θάλασσα, γεμάτη υποσχέσεις για μελλοντικές επισκέψεις. Πήραμε ντόνατς και τα φάγαμε έξω, και ήταν απλά ο καλύτερος δυνατός τρόπος να ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας. Έπρεπε να φύγουμε μέχρι τις 10:00 π.μ. και το κάναμε χωρίς ούτε ΔΕΥΤΕΡΟ να χαθεί. Πραγματικά απορροφήσαμε κάθε στιγμή αυτών των διακοπών, από την αρχή μέχρι το τέλος, ζώντας κάθε λεπτό στο έπακρο. Τόσες πολλές στιγμές σε αυτό το ταξίδι που ελπίζω να θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου, χαραγμένες ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Γενέθλια της Ναόμι: Μια Γιορτή Γλυκύτητας και Δημιουργικότητας

Όλα τα παιδιά μου έχουν γενέθλια μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου – οπότε αυτόν τον μήνα γιορτάσαμε τα τελευταία γενέθλια παιδιού για τη χρονιά – της γλυκιάς μας Ναόμι! Τα γενέθλιά της έπεσαν φέτος την Ημέρα Μνήμης, οπότε την πήγαμε σε ένα κέντρο παιχνιδιών (ήταν δική της επιλογή) την προηγούμενη Πέμπτη. Ήταν αξιολάτρευτη καθώς έτρεχε σε όλο το χώρο, προσπαθώντας να αποφασίσει ποια παιχνίδια να παίξει, με τα μάτια της να λάμπουν από ενθουσιασμό. Σταμάτησε σε έναν περιστρεφόμενο τροχό όπου μπορούσε (και όντως το έκανε) να κερδίσει πολλά εισιτήρια. Πέρασε επίσης πολύ χρόνο επιλέγοντας προσεκτικά πώς ήθελε να ξοδέψει τα εισιτήριά της, με μια σοβαρότητα που μας έκανε να χαμογελάμε. Ήταν τόσο διασκεδαστικό να μπορούμε να απολαύσουμε το απόγευμα (δύο ώρες παιχνιδιών και διασκέδασης) μόνο οι τρεις μας! Αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες.

Φέτος ζήτησε μια τούρτα ουράνιο τόξο (κέικ σοκολάτας, γλάσο βανίλιας, όπως πάντα) οπότε πήρα μερικές δημιουργικές ελευθερίες και έφτιαξα μια τούρτα που ήταν 100% αυτή, και την λάτρεψε. Ήταν γεμάτη χρώματα και γεύση, ακριβώς όπως την είχε φανταστεί. Ζήτησε επίσης κρέπες για πρωινό και σαλάτα τάκο για δείπνο (η συνταγή θα έρθει σύντομα, αλλά περιλαμβάνει αυτή τη συνταγή για τάκο με κιμά). Την ημέρα των γενεθλίων της έκανε πολύ κρύο και βροχή, οπότε δεν μπορέσαμε να τηρήσουμε το αρχικό μας σχέδιο να πάμε στην πισίνα. Αντ’ αυτού, πήγαμε για μπόουλινγκ, το οποίο ήταν πραγματικά διασκεδαστικό. Μας πήρε 7 άτομα μιάμιση ώρα για να παίξουμε ΜΟΝΟ ένα παιχνίδι! Χαχα! Αλλά περάσαμε πραγματικά υπέροχα, γεμάτοι γέλια και αστείες στιγμές που θα θυμόμαστε για καιρό.

Η Ναόμι άνοιξε τα δώρα της διασπασμένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της έκπληξης, και μετά το δείπνο και την τούρτα επέλεξε να δει μια ταινία με την οικογένεια (πάλι, αλλαγή σχεδίων λόγω του άσχημου καιρού)! Με τον πραγματικό τρόπο της Ναόμι, έλαβε ένα δώρο από τη Mema της και το χρησιμοποίησε για να φτιάξει δώρα για τις δύο μικρότερες αδελφές της. Είναι πραγματικά η πιο γλυκιά, πιο ευγενική μικρή αχτίδα φωτός που έχουμε, γεμάτη δοτικότητα και αγάπη.

Πράγματα που Αγαπώ Αυτόν τον Μήνα

• Είμαι ερωτευμένη με αυτό το φόρεμα από τη Madewell. Είναι ελαφρύ, εφαρμόζει τέλεια και έχει τσέπες! Το φόρεμα Button-Front Tank Dress έγινε η καθημερινή μου στολή στη Φλόριντα, καθώς το φορούσα κάθε φορά που βγαίναμε, νιώθοντας άνετα και κομψά.
• Στην ίδια κατηγορία, λατρεύω πραγματικά αυτά τα τζιν σορτς της Madewell! Τόσο άνετα και χαριτωμένα, ιδανικά για τις ζεστές καλοκαιρινές μέρες και τις ατελείωτες βόλτες.
• Κούπα Yeti: Ξέρω ότι όλοι είναι ενθουσιασμένοι με τις κούπες Stanley – και σίγουρα έχω μία και είναι υπέροχη για να πίνω νερό στο σπίτι, αλλά αυτή την Yeti την αγαπώ πολύ περισσότερο. Είναι μικρότερη (άρα πιο εύχρηστη) και το καπάκι κλείνει πραγματικά, οπότε δεν διαρρέει καθόλου. Και εξακολουθεί να έχει χερούλι, κάτι που την κάνει ακόμη πιο πρακτική για τις εξόδους μας, διατηρώντας τα ροφήματά μου στην ιδανική θερμοκρασία.
• Αιθέρια έλαια. Χρησιμοποιώ αιθέρια έλαια σε όλο το σπίτι μας κάθε μέρα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και ευεξίας. Έφτιαξα επίσης αυτό το σπρέι χώρου για να ανανεώνω τους χώρους που χρειάζονται επιπλέον φροντίδα και να τους χαρίσω ένα άρωμα φρεσκάδας. Το πήρα μαζί μου στις διακοπές για να το ψεκάζω στα σεντόνια και να με βοηθάει να κοιμάμαι καλύτερα, ένας μικρός θησαυρός χαλάρωσης που δεν λείπει ποτέ από τις αποσκευές μου.

Συνταγές: Γευστικές Απολαύσεις του Μήνα

Η εμμονή μου με την burrata επέστρεψε με πλήρη δύναμη αυτόν τον μήνα – κάτι στο καλοκαίρι με κάνει να την επιθυμώ! Έτσι, έφτιαξα αυτή τη σαλάτα με burrata, και έφτιαξα επίσης αυτή τη σαλάτα με λεμόνι και κριθαράκι και έβαλα burrata από πάνω – ΝΟΣΤΙΜΟ! Οι γεύσεις αυτές με ταξίδεψαν.

Επίσης, τρώω αυτό το ψητό πλιγούρι βρώμης με φυστικοβούτυρο και μπανάνα κάθε πρωί – μια ευχάριστη αλλαγή από τις συνηθισμένες μου μπάρες πρωινού (φτου!), αλλά λαχταρούσα ένα ζεστό πρωινό τελευταία και είναι η αγαπημένη μου επιλογή για αυτόν τον σκοπό, προσφέροντας μου ενέργεια για όλη την ημέρα.

Στιγμιότυπα: Μικρές Εικόνες της Ζωής μας

Ο μικρός αρκούδος πάντα ρουφάει τα δάχτυλά του!

Η ιδανική μου Ημέρα της Μητέρας: χαλάρωση στο σπίτι με ένα άνετο φούτερ και ένα μικρό μωρό με πάνα.

Ημέρα της Μητέρας!

Χαριτωμένο πρόσωπο με γυαλιά, Κέι!

Το να πετάς με 6 παιδιά δεν είναι αστείο! 😉 Ο Ζακ ήταν ο μόνος απρόβλεπτος παράγοντας και τα πήγε περίφημα. Πήρα μάλιστα μερικές αγκαλιές από τον υπνηλία μωρό σε μερικές από τις πτήσεις.

Ένιωσα τόσο υπέροχα να πετάω χωρίς το επιπρόσθετο άγχος να αναγκάζω τα παιδιά μου να καλύπτουν τα πρόσωπά τους. Με κάνει να θέλω να ταξιδέψω πολύ περισσότερο τώρα.

Η Μπέθανι και ο Ζακ αγαπιούνται τόσο πολύ.

Ένας γλυκός κύριος επέμενε να μας βγάλει φωτογραφία μετά το δείπνο στο Seaside.

Η Κέι στο ηλιοβασίλεμα. Το ευτυχισμένο της μέρος, σίγουρα.

Ηλιοβασίλεμα στο Seaside.

Ο γλυκός μου μικρός αρκούδος στην άμμο.

Όλοι μαυρισμένοι πηγαίνοντας στην πρωινή εκκλησιαστική λειτουργία αφού φτάσαμε σπίτι στις 10 μ.μ. το Σάββατο το βράδυ. Τα παιδιά δεν κοιμούνται πολύ το πρωί, χαχα!

Οι σύνδεσμοι σε αυτή την ανάρτηση είναι σύνδεσμοι θυγατρικών εταιρειών (affiliate links). Σας ευχαριστούμε που υποστηρίζετε το JoyFoodSunshine.